Sorbonne Üniversitesi

Paris Üniversitesi, 13. yüzyılın başlarında, Notre-Dame de Paris manastırındaki okullarda verilen eğitimle rekabet eden Parisli ustalar ve öğrencilerden oluşan birliğin ( universitas magistrorum et scholarium Parisiensis ) ortaya çıkmasıyla doğdu. Bu ilk "üniversite" kendi yönetmeliklerini ve tüzüğünü benimsedi, dört fakülteye (liberal sanatlar, hukuk, tıp ve teoloji) ayrıldı ve gerçekten kendi binaları olmasa da Seine Nehri'nin sol yakasında kök saldı.

Avrupa'nın her yerinden akın eden ve "uluslar" halinde gruplanan öğrencileri barındırmak için Montagne Sainte-Geneviève yamaçlarında çok sayıda kolej kuruldu. İlahiyat ustası Robert de Sorbon tarafından kurulan ve 1257'de kraliyet gücü tarafından tanınan, İlahiyat Fakültesi'nin ana yeri oldu. "Sorbonne" koleji önemli bir ün kazandı ve Paris Üniversitesi'nin Avrupa etkisine katkıda bulundu. Çeşitli diğer fakültelerle bağlantılı öğretim tesisleri, kolejlerin sayısı arttıkça aynı bölgeye dağıldı ve bu hareket 17. yüzyıla kadar devam etti ve kütüphaneler ve ders salonları oluşturuldu.

17. yüzyıl, Sorbonne'un maddi tarihinde önemli bir aşamayı işaret etti: 1622'de Collège de Sorbonne'un müdürü olan Kardinal Richelieu, mimar Jacques Lemercier'e o zamanlar koleji oluşturan tüm farklı binaları yenilemesi ve yeniden birleştirmesi için görev verdi. Yenilenen Sorbonne'un kalbinde Barok esintili kubbeli bir şapel (1635-1642) özellikle yaratıldı. Her ne kadar 18. yüzyılın ikinci yarısında,Üniversite, 1762'de Cizvitlerin sınır dışı edilmesiyle boş kalan Collège Louis-le-Grand'ın binasında merkezini kurdu, Latin Mahallesi'ndeki çeşitli fakültelerin işgal ettiği yeri henüz kökten değiştirecek büyük bir proje henüz gerçekleşmemişti.